Pochodnia

Można spytać- po co w świecie pełnym lamp ulicznych, latarek, szperaczy i diod LED zamontowanych w telefonie komórkowym może nam być przydatna pochodnia?
Czasem doda klimatu podczas kuligu, można nią w ciekawy sposób oświetlić ogród w letni wieczór. Czasem przydaje się też w sytuacji przetrwania, kiedy lamp ulicznych nie ma, a bateria komórki przyda się bardziej do wzywania pomocy, niż oświetlania terenu.
Dla mnie robienie pochodni przydaje się także do pracy z młodzieżą, która z czynnościami manualnymi radzi sobie raczej słabo, za to lepiej z obsługą wszelkiego technicznego śmiecia.

Własnoręcznie zrobione źródło światła, podczas biwaku na odludziu bardzo poprawia samoocenę, szczególnie u tych słabszych dzieciaków.
Najczęstsze patenty na wykonanie pochodni polegają na wykorzystaniu drewna o wysokiej zawartości żywicy lub na nasączaniu substancją łatwopalną materiału chłonnego i zamocowanie całości na drzewcu.

Mój pomysł jest może mało osadzony w naturze, ale wielokrotnie sprawdzony i gwarantuje bezpieczne użytkowanie.

Potrzebne materiały:

- świeca stołowa, najzwyczajniejsza i najtańsza, jaką można kupić,

- kilka papierowych ręczników jednorazowych, lub zwykły papier toaletowy,

- jeden arkusz papieru gazetowego (strona z gazety) lub dla estetów kawałek szarego papieru pakowego,

- klej biurowy, ewentualnie do drewna (wikol), może także być papierowa taśma malarska, nie polecam taśm biurowych i pakowych z tworzyw sztucznych, z uwagi na niebezpieczeństwo poparzenia kapiącym plastikiem,

- sznurek lub cienki drut miedziany bądź stalowy, jeśli mamy taśmę papierową - niekonieczny,

- minimum trzy cienkie patyki z surowego drewna (leszczyna, wierzba) średnicy nie większej niż 1cm i długości minimum pół metra każdy.

Wykonanie:

Świecę musimy dokładnie owinąć około dziesięcioma warstwami ręcznika papierowego, koniec dla pewności można przykleić, żeby ręcznik się nie rozwijał. Ewentualny nadmiar ręcznika z obu końców odcinamy, ale w taki sposób, by pozostało 2-3 cm.

Następnie całość owijamy około pięcioma warstwami gazety lub szarego papieru, koniec sklejamy na całej długości klejem, lub oklejamy w kilku miejscach dookoła taśmą papierową, w taki sposób, by gazeta się nie odwinęła. Od strony podstawy świecy ponownie docinamy nadmiar papieru i skręcamy go w sposób przypominający cygaro. Górną część pochodni możemy uzupełnić o kilka zapałek włożonych między warstwy papieru, co ułatwi zapalenie przy wietrznej pogodzie, górny koniec także skręcamy. Całość możemy zabezpieczyć przed zawilgoceniem przez nawoskowanie (wystarczy zanurzyć pochodnię w podgrzanej parafinie), po ostygnięciu mamy część główną gotową i zabezpieczoną przed wodą.

Aby pochodnia spełniała swą funkcję należy jeszcze dorobić drzewce z trzech patyków, które związujemy sznurkiem, drutem lub oklejamy taśmą papierową w dwóch miejscach- na jednym z końców i na środku długości. W rozwidlenie na drugim końcu mocujemy wcześniej przygotowaną część pochodni i zabezpieczamy przez ścisłe owiązanie lub oklejenie taśmą. Należy pamiętać, by pochodnia była wsunięta w rozwidlenie z patyków na minimum 5 cm.

Rady na koniec:

Zwykle drzewce do pochodni wykonuję już w miejscu użycia z dostępnych materiałów, więc nie muszę nosić całej długiej i niewygodnej w transporcie pochodni, a tylko jej „część roboczą”. Należy pamiętać, by używać pochodni trzymając ją w miarę pionowo i powyżej głowy, by nie oślepiała. Bez drzewca można ją stosować do przenoszenia i rozpalania ognia. Czas palenia w zależności od warunków pogodowych i umiejętności posługiwania się sięga nawet godziny. Mi udawało się utrzymać płomień w czasie intensywnego deszczu przez dwie godziny.